Paweł napomina Piotra Dzieje Apostolskie 2

Witajcie!
Dzisiaj nauczymy się lekcji napominania i bycia napomnianym. Jak sobie z tym radzić?

Przyjmij korektę

a. Uleganie wpływom ludzi.

i. Chociaż Piotr wcześniej zgadzał się na przyjęcie pogan do kościoła bez poddania ich Prawu Mojżeszowemu,

- lecz kiedy Piotr przybył do Antiochii (domowego kościoła Pawła), była to już inna historia. Odmówił przebywania z pogańskimi chrześcijanami, gdy przybyli niektórzy wierzący z Jerozolimy.

ii. Ci ludzie byli chrześcijanami pochodzenia żydowskiego. Paweł nazwał ich pewnymi ludźmi ... od Jakuba i tych, którzy byli obrzezani .

= Znając ich pochodzenie, Piotr wiedział, że będą obrażeni jego społecznością z poganami, którzy nie podlegali Prawu Mojżeszowemu. W ich oczach ci nieobrzezani poganie wcale nie byli chrześcijanami. Dlatego, aby zadowolić ich i uniknąć konfliktu, Piotr potraktował tych pogańskich chrześcijan, jakby wcale nie byli chrześcijanami.

iii. Obawiając się tych, którzy byli obrzezani : To wyjaśnia, dlaczego Piotr to zrobił, nawet gdy wiedział, że Bóg przyjął pogan do kościoła, nie poddając ich Prawu Mojżeszowemu.

- Ze strachu Piotr działał wbrew temu, czego Bóg wcześniej go nauczył.

Widzimy, że ciało wciąż było obecne u Piotra. 

• Zbawienie i napełnienie Duchem Świętym nie uczyniły Piotra doskonałym; stary Piotr wciąż tam był, tylko widywany rzadziej.

.  Chociaż możemy być zaskoczeni, że Piotr poszedł na kompromis, gdy wiedział jak jest;

= ale jesteśmy zaskoczeni tylko wtedy, gdy nie wierzymy w to, co Bóg mówi o słabości i zepsuciu naszego ciała. 

= Sam Paweł znał tę walkę, jak to opisał w Liście do Rzymian 7:18-20 Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak; albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię. A jeśli czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który mieszka we mnie.

b. Napomnienie nie było to kwestią przygotowania miejsc w kościele. 

- Nie chodziło o maniery przy stole i bycie dobrym gospodarzem.

- Nie chodziło nawet o wrażliwość na sumienie innego brata.

= Paweł zrozumiał, na czym rzecz polega; chodziło o prawdę ewangelii.

c. Ponieważ było to publiczne obrażanie pogańskich chrześcijan i ponieważ było publiczne zaprzeczanie prawdzie ewangelii , Paweł skonfrontował Piotra drogą publiczna .

i. To musiało być trudne, wiedząc, kim był Piotr.

= Piotr był najwybitniejszym ze wszystkich uczniów Jezusa. Piotr był rzecznikiem apostołów i prawdopodobnie ówczesnym najwybitniejszym chrześcijaninem na całym świecie.

ii. To musiało być trudne, wiedząc, że tym momencie Paweł był znacznie bardziej znany z tego, kim był zanim był chrześcijaninem - strasznym prześladowcą Kościoła - niż z tego, kim był jako chrześcijanin po tem.

ii. To musiało być trudne, wiedząc, kto zgadza się z Piotrem. Barnaba reszta Żydów i ci od Jakuba

- Paweł był w mniejszości w tej kwestii - to on i wszyscy pogańscy chrześcijanie przeciwko wszystkim żydowskim chrześcijanom.

iv. Choć było to trudne, Paul to zrobił, ponieważ wiedział, o co toczy się gra . To nie była kwestia osobistego postępowania czy tylko osobistego grzechu ze strony Piotra. Gdyby tak było, jest mało prawdopodobne, aby Paul najpierw zastosował takie publiczne podejście. To była kwestia prawdy ewangel